«Έφυγε» ο Τρύφων Καρατζάς παίζοντας μέχρι τελευταία στιγμή στο σανίδι

352

 

Το θέατρο ήταν η μεγάλη του αγάπη για εξήντα χρόνια! 

O εκπληκτικός ένορκος 9 απουσιάζει! Το «έδρανο» στους πετυχημένους «12 ενόρκους» στο θέατρο «Αλκμήνη» είναι πλέον κενό καθώς ο Τρύφων Καρατζάς, έφυγε ξαφνικά απόψε για την Γειτονιά των Αγγέλων, σκορπώντας μεγάλη θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο.

Χαμηλών τόνων, αξιοπρεπής, δυναμικός και ηθο-ποιός, ο Τρύφων Καρατζάς μέχρι την τελευταία στιγμή παρέμεινε στο σανίδι, αν και ήταν 82 χρόνων καθώς το θέατρο ήταν η μεγάλη του αγάπη.

«Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το θέατρο. Η υγεία μου έχει βελτιωθεί και περιμένω τη στιγμή που θα επιστρέψω στη σκηνή. Δεν είναι εύκολο να κάθεσαι στον καναπέ. Ο καναπές προμηνύει ότι περιμένεις τον θάνατο», είχε πει όταν πριν ενάμιση χρόνο μετά από ένα ατύχημα, καθηλώθηκε για μερικούς μήνες στο κρεβάτι. Όμως με το πάθος που τον διέκρινε για το θέατρο, το οποίο υπηρέτησε με ήθος και σοβαρότητα, επέστρεψε στην παράσταση που είχε αγαπήσει πολύ: Στους «12 ενόρκους» και στην οποία έπαιζε τον ρόλου του «ενόρκου 9» -σε διπλή διανομή με τον Παντελή Παπαδόπουλο.

Στον ρόλο του 9ου ενόρκου ήταν συγκλονιστικός!

Οι άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου  και οι συνεργάτες του στο θέατρο, έχουν να το λένε για την ευγένεια και το χιούμορ που τον χαρακτήριζε. Όπως και για τη διάθεση του να βοηθήσει τους νεαρούς συναδέλφους του για τους οποίους  πάντα είχε έναν καλό λόγο.        Οι συνεντεύξεις του, λίγες και σημαντικές, μόνο όταν είχε να πει κάτι, ήταν γεμάτες από ευαισθησία, ειλικρίνεια αλλά και  χιούμορ. Άλλωστε πως έλεγε, το χιούμορ τον είχε βοηθήσει πολύ στην ζωή του και ήταν η άμυνά του!

Παιδί της Κατοχής,  πέρασε πείνα και στερήσεις. Όπως είχε τονίσει σε συνέντευξή του «Με χίλιες προσπάθειες οι καημένοι γονείς μου προσπαθούσαν να συντηρήσουν εμένα και τον αδελφό μου τον Δημήτρη, που είναι τέσσερα χρόνια μικρότερός μου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ο πατέρας μου πήγε με τα πόδια από την Αθήνα στα Καλύβια, γιατί έμαθε ότι πουλάνε πατάτες, αλλά τελικά γύρισε με δύο αγγούρια» Ο Τρύφων Καρατζάς είχε το ταλέντο, όταν μιλούσε,να μετατρέπει το πιο τραγικό γεγονός της ζωής του σε κάτι ανάλαφρο καθώς είχε ένα δικό του χιούμορ με το οποίο αντιμετώπιζε και τις δυσκολίες.

Στην τελευταία του θεατρική παράσταση “Οι 12 ένορκοι” με τον Στυλιανό Χριστοδούλου

Ο Τρύφων Καρατζάς επί 60 χρόνια –με ένα μικρό διάλειμμα που αναγκάστηκε να κάνει όταν πέρασε μια περιπέτεια υγείας με το ισχίο του μετά από ένα ατύχημα- ήταν ευτυχισμένος  να βρίσκεται στο σανίδι και να παίζει ρόλους. Άλλωστε όπως είχε τονίσει ο ίδιος «Όχι ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Δεν ήμουν άπιστος, τόσο που έχασα από την προσωπική μου ζωή πολλά πράγματα, γιατί όταν αφοσιώνεσαι χάνεις κάπου αλλά κερδίζεις εκεί που θέλεις» Και πράγματι κέρδισε πολλά καθώς εκτός από σημαντικούς ρόλους τους οποίους και σφράγισε με την ερμηνεία του, έπαιξε δίπλα σε μεγάλους ηθοποιούς -Κώστα Μουσούρη, Αλέξη Μινωτή, Μάνο Κατράκη, Μαίρη Αρώνη, Στέλιο Βόκοβιτς, Νίκο Τζόγια κ.α.- ενώ αγαπήθηκε  και χειροκροτήθηκε πολύ από το κοινό.

Χαρακτηριστική ήταν και η φωνή του που πραγματικά καθήλωνε τον κόσμο σε διάφορες ραδιοφωνικές σειρές όπως στο θρυλικό «Σπίτι των Ανέμων» και σε διάφορες εκπομπές. Όμως χαρακτηριστικοί ήταν και οι ρόλοι του που αγαπήθηκαν σε τηλεοπτικές σειρές από το   « Λάβ σόρρυ» και τις «Τρεις Χάριτες» μέχρι και την τελευταία του εμφάνιση στην «Ονειροπαγίδα», το 2011, στον Αntenna.

O ίδιος ένιωθε γεμάτος  από αυτά που έκανε στην ζωή του κι όπως είχε πει «Ασφαλώς νιώθω δικαίωση για τις επιλογές μου. Δικαιωμένος με την έννοια ότι αυτό που μου άξιζε το εισέπραξα. Τόσο μου άξιζε, βεβαίως όταν είσαι 20 χρονών νομίζεις ότι σου ανήκουν όλα. Αλλά τώρα πια μετά το καταστάλαγμα των 60 χρόνων λέω τόσο μου άξιζε, τόσο έφτασα, για άλλους είναι αρκετό για άλλους δεν είναι, για μένα είναι αρκετό»