«Μένει Σπίτι» ο Σπύρος Θεοδόσης, όπως οφείλει να κάνει κάθε υπεύθυνος πολίτης και μίλησε στο Tvf.gr για όλα αυτά που μοιάζουν με ταινία τρόμου αλλά δεν είναι! Μάλιστα μας έκανε και μια αποκάλυψη που θα συζητηθεί!
Ο αγαπημένος ηθοποιός μας ξάφνιασε λέγοντας μας πως η καλή του φίλη Μάρθα Καραγιάννη είδε πολύ καιρό πριν, ένα προφητικό όνειρο στο οποίο ξεκινούσε από την Κίνα ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος αλλά χωρίς όπλα!
Μας μίλησε γι’ αυτό το διαφορετικό όνειρο που… προμήνυε τον κορονοϊό και μια παράξενη ημερομηνία αλλά και για την πραγματικότητα που ζούμε, την επόμενη μέρα και τη «συνταγή» επιβίωσης του Θεάτρου. Ακόμα αναφέρθηκε στην πίστη του στο Θεό, στο «μάθημα» που πήρε από την ζωή και έστειλε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» εκεί που «τρέχει» η σκέψη του!
Όλοι είμαστε συγκλονισμένοι και τρομοκρατημένοι με το δράμα της ανθρωπότητας λόγω κορονοϊού που εξελίσσεται και στον τόπο μας. Τι φοβάσαι περισσότερο;
Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι ότι μία μικρή μερίδα συνανθρώπων μας αδυνατούν να καταλάβουν την επικινδυνότητα αυτής της κατάστασης και είναι ικανοί να προκαλέσουν ραγδαία εξάπλωση του ιού και να μπούμε όλοι σε μία περιπέτεια με δραματικές συνέπειες! Εδώ συνειδητοποιούμε ότι τελικά η βλακεία είναι πιο επικίνδυνη από τον κορονοϊό.
Μιλώντας μαζί σε ανύποπτο χρόνο μου είχες πει πως είσαι προετοιμασμένος για τα χειρότερα… Νιώθεις ότι είμαστε στην αρχή του δράματος;
Αυτό είναι σίγουρο, ότι βρισκόμαστε στην αρχή του δράματος. Οι επόμενες βδομάδες θα είναι καθοριστικές, για αυτό πρέπει όλοι μαζί να εξακολουθήσουμε να εφαρμόζουμε τα μέτρα πού οι γιατροί μας συστήνουν.
Δυστυχώς δεν υπάρχει φάρμακο για αυτήν την πανδημία. Το μοναδικό φάρμακο που υπάρχει είναι το «ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ», γιατί μένοντας σπίτι, δίνουμε την ευκαιρία και στο σύστημα υγείας να ανταποκριθεί και να μην μπλοκάρει αλλά και σε όλο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης, να μπορέσει να ανταποκριθεί. Νομίζω ότι όλοι μας έχουμε χρέος να υπακούσουμε στις οδηγίες τους και να μείνουμε σπίτι. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε, σεβόμενοι τον αγώνα τους.
Κάποιοι φοβούνται ότι αυτό μπορεί και να είναι η αρχή ενός «σχεδιασμένου» βιολογικού πολέμου! Λες να βγουν αληθινές οι προφητείες αλλά και το Χόλυγουντ με τις ταινίες καταστροφής; Εσύ τι πιστεύεις;
Ειλικρινά δεν ξέρω να σου πω αν είναι σχεδιασμένος βιολογικός πόλεμος ή από λάθος τους ξέφυγε ο ιός. Αυτό που σίγουρα όμως ξέρω είναι ότι βρισκόμαστε σε «πόλεμο» και μάλιστα στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως πολύ σωστά μας είπε, κάποια χρόνια πριν, η Μάρθα Καραγιάννη, μιλώντας μας για ένα προφητικό όνειρο που είχε δει.
Οι περισσότεροι γνωρίζετε πως έχει πει δημόσια ότι όταν δει κάποιο όνειρο πάντα της βγαίνει. Ευτυχώς δεν βλέπει συχνά αλλά όταν δει όνειρο γνωρίζει ότι θα βγει . Είχε δει τον θάνατο της Αλίκης Βουγιουκλάκη, του Χρόνη Εξαρχάκου, του πατέρα της και του Γιάννη Δαλιανίδη και μας έλεγε συχνά «Μόνο ένα δεν μου έχει βγει, ο Γ’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ! »
Είχε δει ένα προφητικό όνειρο, ότι ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος θα ξεκινήσει από την Κίνα,δεν θα είναι με όπλα μας είχε πει, διαφορετικός πόλεμος θα είναι, μόνο με αεροπλάνα καράβια και τρένα. Ούτε και η ίδια δεν μπορούσε να μας το εξηγήσει και είδε και μία ημερομηνία 17 Απριλίου.
«Μόνο αυτό το όνειρο δεν μου έχει βγει και εύχομαι να μη μου βγει ποτέ…»μας έλεγε. Να όμως που βγήκε…
Εγώ εύχομαι η ημερομηνία που είδε, η 17η Απρίλιου και δεν μπορούσε να εξηγήσει ,να είναι η ημερομηνία που θα ακούσουμε το ευχάριστο νέο που τόσο πολύ περιμένουμε και αγωνιούμε όλοι μας: Ένα φάρμακο για να σωθεί η ανθρωπότητα! Το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου.
Πιστεύεις ότι μέσα σε όλη αυτή την δυσάρεστη αλλαγή των συνηθειών μας θα βγει και κάτι καλό;
Θέλω να πιστεύω ότι μέσα από αυτή την πρωτόγνωρη δοκιμασία που περνάμε όλοι μας και εύχομαι από καρδιάς μέχρι το τέλος να βγούμε όλοι νικητές, να συνειδητοποιήσουμε ότι ήταν μία ευκαιρία να κάνουμε ένα διάλειμμα από τους τρελούς ρυθμούς που ζούσαμε.
Να βρεθούμε κοντά και μόνοι με τον εαυτό μας και να δούμε τα προσωπικά μας λάθη αλλά και αυτά που έχουμε κάνει στην ανθρωπότητα. Να τεστάρουμε τις σχέσεις και τις αντοχές μας με τους ανθρώπους που ζούμε στο ίδιο σπίτι. Να σκεφτούμε ότι όλο αυτό το κυνήγι της επιτυχίας, στο οποίο αφιερώνουμε τόσο χρόνο, αν πραγματικά αξίζει.
Να συνειδητοποιήσουμε ότι ο θάνατος δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε φτωχούς, σε πλούσιους, σε διάσημους και αφανείς και το κυριότερο να καταλάβουμε ότι σε αυτό τον πλανήτη, που τόσο πολύ τον ταλαιπωρούμε, δεν είμαστε το κυρίαρχο είδος.
Κυρίαρχο είδος είναι τα μικρόβια και όταν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, ίσως να φερθούμε στη φύση και στους συνανθρώπους μας με σεβασμό, με ανθρωπιά και με αγάπη. Αν όμως μετά από αυτή την δοκιμασία που περνάμε δεν πάρουμε αυτό το μάθημα, πολύ φοβάμαι ότι την επόμενη φορά μπορεί να είναι ακόμα σκληρότερο. Ας φροντίσουμε λοιπόν να γίνουμε καλύτεροι ΑΝΘΡΩΠΟΙ!
Το Θέατρο αντιμετώπιζε ήδη μεγάλες δυσκολίες λόγω της οικονομικής κρίσης. Τώρα με τον κορονοϊό ήρθε το τελικό χτύπημα! Πιστεύεις ότι το Θέατρο θα επιζήσει και σ’ αυτή την σκληρή πρωτόγνωρη δοκιμασία;
Το θέατρο έχει περάσει πολλές δυσκολίες και πάντα επιβιώνει! Η αλήθεια όμως είναι ότι μία τέτοια δοκιμασία το θέατρο πρώτη φορά την περνάει. Αισιοδοξώ όμως και πιστεύω ότι μόλις ξεπεραστεί, το θέατρο θα ξαναβρεί τους ρυθμούς του. Μη ξεχνάμε ότι σε περιόδους κρίσης, το θέατρο ήταν πάντα παρών γιατί από μόνο του έχει μία «συνταγή» επιβίωσης!
Ήδη κάποια θέατρα εφαρμόζουν την πρακτική on demand παρακολούθησης των φετινών παραστάσεων μέσα από τις επίσημες ιστοσελίδες τους, υποστηρίζοντας το «Θέατρο στο Σπίτι» Πως το βλέπεις αυτό ως ηθοποιός;
Η παρακολούθηση μιας θεατρικής παράστασης από το σπίτι δεν νομίζω ότι θα έχει μέλλον. Μόνο σαν κάτι εφήμερο και λόγω των γεγονότων που περνούμε μπορώ να το δεχτώ αλλά να έχει διάρκεια αυτό, δεν το πιστεύω! Μια θεατρική παράσταση έχει ανάγκη από την παρουσία και τη φυσική αντίδραση του κοινού, όπως είναι το γέλιο, το κλάμα,το χειροκρότημα!
Το κοινό όχι μόνο επηρεάζει, αλλά έχει και καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη μιας θεατρικής παράστασης γιατί ο ηθοποιός πάνω στη σκηνή παίζει ανάλογα με αυτό που εισπράττει από τον θεατή και την ανάσα του. Ο θεατής επιδρά άμεσα την ψυχική διάθεση του ηθοποιού και για αυτό το λόγο μια θεατρική παράσταση δεν είναι κάθε μέρα η ίδια. Αυτή λοιπόν τη μαγεία έχει το θέατρο και το βλέπω δύσκολο να μπορέσει να λειτουργήσει διαδικτυακά μία θεατρική παράσταση. Χάνεται η μαγεία!
Πως πιστεύεις ότι θα μπορούσαν να βοηθήσουν οι άνθρωποι της Τέχνης σε αυτή την δύσκολη περίοδο;
Να μείνουμε ενωμένοι σαν μια μεγάλη αγκαλιά -αλλά από απόσταση λόγω κορονοϊού (γέλια)- έτσι ώστε να κρατήσουμε το ανθρώπινο στοιχείο δυνατό, ειδικά τώρα μέσα σε αυτόν τον πανικό που βιώνει η ανθρωπότητα. Επίσης ο καθένας μας από το δικό του «μετερίζι» να βοηθήσει και να τονώσει την ψυχολογία του κόσμου, κάτι που πολλοί καλλιτέχνες έχουν αρχίσει και το κάνουν.
Εσύ, από που αντλείς δύναμη στις δυσκολίες;
Από την πίστη μου στο Θεό και από άλλους ανθρώπους που περνούν πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις και παρόλα αυτά αντιστέκονται, αγωνίζονται και καταφέρνουν να σηκώνονται όρθιοι.
Πριν χτυπήσει ο κορονοϊός επρόκειτο να βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία του Όμηρου Ευστρατιάδη «Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο» (ριμέϊκ της θρυλικής «Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα» ) που τελικά θα την δούμε τον Οκτώβριο. Ποιος είναι ο ρόλος σου;
Δυστυχώς ο κορονοϊός μας πρόλαβε και η πρεμιέρα της ταινίας θα γίνει τον Οκτώβριο, αν πρώτα ο Θεός, έχουμε ξεμπλέξει με αυτή την ιστορία. Ο ρόλος μου στην προηγούμενη ταινία που είχαμε κάνει το 2010 ήταν καθηγητής στο λύκειο.
Στην καινούργια ταινία ο ρόλος μου διαφοροποιείται όταν ο λυκειάρχης, που υποδύεται ο Πασχάλης Τσαρούχας, με φωνάζει να μου προτείνει ξανά τη θέση του καθηγητή στο «θρυλικό» λύκειο. Εγώ αρνούμαι τη θέση του καθηγητή γιατί από το 2010 έως το 2020 πέρασε μία δεκαετία που νιώσαμε όλοι στο πετσί μας τι θα πει κρίση, μνημόνια, περικοπές συντάξεων και μισθών και για καθαρά οικονομικούς λόγους. Έτσι, ζητάω και νοικιάζω το κυλικείο του σχολείου για καλύτερες οικονομικές απολαβές και από καθηγητής γίνομαι κυλικειάρχης! (γέλια)
Τι θέλετε να δώσετε με αυτή την ταινία;
Μέσα σε αυτή τη δεκαετία που περάσαμε, βιώσαμε όλοι μας δυσάρεστες καταστάσεις και τώρα ζούμε αυτήν του κορονοϊού που είναι τραγική!
Έτσι, χάσαμε το χαμόγελο από τα χείλη μας. Ευελπιστούμε και ευχόμαστε ότι με αυτή την ταινία να μπορέσουμε να κάνουμε για δύο ώρες τον κόσμο να χαμογελάσει. Αν αυτό το πετύχουμε, θεωρώ ότι ο στόχος μας θα έχει επιτευχθεί.
Νιώθεις ότι όλα αυτά τα χρόνια στάθηκες τυχερός στο σανίδι ;
Φυσικά και νιώθω τυχερός γιατί είχα την πολυτέλεια – και συνεχίζω παρά τις μεγάλες δυσκολίες- να κάνω μία δουλειά που μου αρέσει πάρα πολύ και μου δίνει την δυνατότητα να ζω με αξιοπρέπεια. Αυτό λοιπόν το θεωρώ τύχη σε σχέση με κάποιους άλλους και δεν πρέπει να είμαι αχάριστος!
Ποιο είναι το μεγάλο όνειρό σου που το έχεις αφήσει στη…γωνία να σε περιμένει;
Βρίσκομαι σε μια ηλικία που η ζωή μου έχει διδάξει πως όταν ο άνθρωπος έκανε όνειρα ο Θεός γελούσε, παρ΄ όλα αυτά όμως συνεχίζω να ονειρεύομαι. Ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να σταματήσει να κάνει όνειρα. Το όνειρο είναι η «τροφή» της ψυχής μας, όπως το φαγητό είναι η τροφή του σώματος μας.
Ένα όνειρο μου λοιπόν που πιστεύω θα μείνει ανεκπλήρωτο, είναι να κερδίσω το Τζακ Ποτ και να πάρω ένα τεράστιο αγρόκτημα, που να μου επιτρέπει να φιλοξενήσω όλα τα αδέσποτα και ταλαιπωρημένα ζώα.
Με ποια φράση σου θα ήθελες να κλείσουμε αυτή την συνέντευξη;
«Σας ευχαριστούμε πολύ». Αυτή τη φράση την στέλνω στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, που αυτόν τον καιρό βρίσκεται στην πρώτη γραμμή επικινδυνότητας . Επίσης και σε όλους τους εναπομείναντες εργαζόμενους που παραμένουν στις θέσεις τους αυτές τις μέρες για να διευκολύνουν τη δική μας καθημερινότητα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως επηρεασμένοι από την μάστιγα της επιδημίας, πως εκεί πάνω στον Έβρο υπάρχουν και κάποιοι άλλοι Έλληνες που δίνουν τον δικό τους αγώνα για να κρατήσουν την ακεραιότητα των συνόρων μας, παλεύοντας και με τους δύο εχθρούς. Ας προσευχηθούμε και για αυτούς λοιπόν και ας μεταφέρουμε σε όλους τη θετική μας ενέργεια, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τον δύσκολο αγώνα τους.
